Co się dzieje, kiedy umieramy?

Zjawisko śmierci od lat budzi zainteresowanie ludzi. Zazwyczaj sama myśl o tym zjawisku niejednokrotnie wywołuje w nas lęk i strach. To nieuchronny kres wszechrzeczy. Brama, przez którą każdy z nas musi przejść. Śmierć łączy każdego z nas – bez względu na rasę, wiek, czy status społeczny. Z definicji możemy się dowiedzieć, że stan ten charakteryzuje się utratą wszelkich oznak życia Naszego ciała – w tym zatrzymaniem krążenia i funkcji oddechowych. Jeżeli zatem obumiera ciało, to co w takim razie dzieje się z duszą? Czy możemy dowiedzieć się jak wygląda pierwszy moment podczas śmierci? Co na ten temat sądzą religie?

W buddyzmie mamy do czynienia z reinkarnacją, która naucza, że po śmierci fizycznego ciała, następuje rozkład człowieka na pięć składników (tzw. skandh) - czyli na formę materialną, uczucia, rozum, świadomość i wolę. Dusza odradza się pod postacią człowieka, jednak przenosi karmę do poprzedniego wcielenia. Wędrówka dusz jest czymś normalnym, a samo zjawisko śmierci jest jedynie końcem pewnego etapu życia duszy.  

W chrześcijaństwie na podstawie wiary w zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa zakłada się, że śmierć jest oddzieleniem duszy od ciała. Stan, w którym następuje rozłączenie duszy i ciała wydaje się być zjawiskiem nienaturalnym, gdyż jedyną godnością jest człowiek - zmartwychwstanie polega na przywróceniu tego stanu. W myśl Arystotelesa i św. Tomasza zakłada się, że człowiek jest jednością duszy i ciała. Można też stwierdzić, że dusza jest formą człowieka. W procesie zmartwychwstania, dusza na nowo organizuję substancję człowieka, posiadającą duszę, jak również ciało. W momencie śmierci, dusza podlega sądowi, gdzie zostaje od razu rozliczona za swoje czyny zza życia, po których może zostać wynagrodzona, lub ukarana. Może ona cieszyć się wiecznym szczęściem w niebie, oczyścić się w czyśćcu, czy zostać skazana na wieczne potępienie. Zakłada się również, że tajemnice życia pośmiertnego dopełni się wraz z Sądem Ostatecznym. Chrześcijaństwo odrzuca reinkarnację, jednak istnieją teorie mogące świadczyć, że została ona wykreślona z Biblii.

Czy możemy jeszcze zza życia dowiedzieć się jak wygląda przejście na drugi świat? Dość często spotykanym krokiem w trakcie badań nad drugim życiem jest zaakceptowanie faktu reinkarnacji. Większość badań opiera się na dotarciu do pamięci z poprzednich wcieleń, kiedy to zakłada się, że jesteśmy w stanie dokładnie odtworzyć moment od chwili poprzedniej śmierci, do ponownych narodzin. Naukowcy nie są w stanie potwierdzić faktu, że coś takiego jest możliwe, jednak wyniki badaczy tego zjawiska bywają wręcz zdumiewające.

Pewnie każdy z nas spotkał się ze zjawiskiem śmierci klinicznej. W momencie śmierci klinicznej, zanikają w nas widoczne oznaki życia, jak np. bicie serca, krążenie krwi, czy funkcje oddechowe. Istnieje jednak szansa na wyjście z tego stanu i powrót do życia. Ciekawostką jest fakt, że spora ilość osób, która doświadczyła tego stanu twierdziła, że była na drugim świecie.

Jedną z ciekawych historii związanych z przeżyciem śmierci klinicznej jest przypadek pewnego młodego chłopca. Pewnego razu w czasie wakacji nad morzem w wyniku nieuwagi, dziecko zostało porwane przez wodę. Mimo natychmiastowej akcji ratowniczej, przez pewien czas nie dawało żadnych oznak życia. Kiedy udało się przywrócić funkcje życiowe chłopca, opowiedział on niezwykłą historię, którą doświadczył od chwili stracenia przytomności, do momentu odzyskania życia. Pamiętał, że w chwili porwania go przez wodę, zaczął się dusić. Początkowo czuł silny ból, tracąc jednocześnie przytomność. Nagle zamiast bólu, pojawił się stan niesamowitej lekkości i swobody. Po chwili widział już siebie z oddali – przed sobą miał obraz tonącego ciała, po które płynęli ratownicy. Momentalnie poczuł, jak coś wciąga go w ciemność, z którego po chwili zaczęło emanować mocne, ale nieoślepiające światło. Dostrzegł w nim trzy postacie – były one półprzezroczyste o bielistej barwie, bez wyraźnego kształtu. Zapytały się go, czy chce tutaj pozostać, czy wrócić na ziemię. Chłopiec stwierdził, że jest mu tutaj dobrze i nie chce wracać. Istoty jednak mimo to stwierdziły, że nie nadszedł jeszcze jego czas. Po chwili poczuł silne szarpnięcie, a ku jego oczom pojawił się ratownik, przywracający go do funkcji życiowych.

Dość popularną metodą, dzięki której możemy zbadać drugi świat, jest regresja hipnotyczna. Należy ona do często stosowanych metod terapeutycznych. W wyniku jej działania, pacjent jest wprowadzany w stan hipnozy, a następnie stopniowo cofany do pamięci z przeszłości. Istnieją przypadki, kiedy podczas takich sesji, pacjenci przypominali sobie moment śmierci z poprzedniego życia, jak również potrafili z zachowaniem najdrobniejszych szczegółów, odtworzyć pamięć poprzedniego wcielenia.

Ciekawą historią regresji hipnotycznej jest przypadek pewnego mężczyzny. W wyniku cofnięcia do pamięci poprzedniego wcielenia przy pomocy hipnozy, przypomniał sobie moment swojej ostatniej śmierci. Był kobietą o imieniu Sally, która zginęła w wyniku wojny toczonej między plemionami Indian. Czuł jak grot rozdarł mu gardło, przeżywając po raz kolejny niesamowity ból. Jej mąż – Will podtrzymywał ją, opłakując jej śmierć. Po chwili poczuła, jak jakaś silna siła wypycha ją przez czubek głowy. Jej zdaniem wyglądała niczym promieniujące światełko wielkości główki od szpilki. Proces opuszczenia ciała opisała, jako przyjemne zjawisko – niczym zrzucanie ciężkiego płaszczu. Z jednej strony była trochę zdezorientowana, a drugiej szczęśliwa, że nie musi już więcej przeżywać bólu. Czuła niesamowitą lekkość i swobodę. Jednocześnie pojawiła się jakaś siła, która domagała się, aby za nią poszła, jednak nie chciała jeszcze tego robić. Próbowała pocieszyć swojego męża, który opłakiwał jej ciało, jednak był on w tak głębokim smutku, że nie potrafiła do niego dotrzeć, uświadamiając mu, że jest przy nim. Nadal czuje, że jakaś wyższa siła próbuje ją do siebie przyciągnąć. Kiedy już zobaczyła swój pochówek, ruszyła w stronę światła, które ją przyciągało. Tutaj pojawił się charakterystyczny, ciemny tunel, na końcu którego pojawił się świetlisty krąg.     

W wyniku wielu relacji ze śmierci klinicznej i regresji hipnotycznej możemy wywnioskować zbieżność wielu faktów, które zdają się powtarzać. Na podstawie badań możemy zauważyć, że w wyniku śmierci, po chwili odczuwamy niesamowity spokój i ulgę. Mijają wszelkie problemy, z którymi musieliśmy się zmagać w trakcie życia. Często widzimy swoje ciało, nad którym się unosimy. Potrafimy również dostrzec swoich bliskich, którzy opłakują Nasze odejście. Zazwyczaj w momencie śmierci, jakaś silna energia prowadzi nas do siebie, jednak możemy się jej oprzeć i pozostać na ziemi. Część osób nie jest w stanie zaakceptować swojej śmierci, próbując za wszelką cenę zostać na ziemi (być może stąd biorą się zabłąkane dusze). Inni natomiast akceptują swoje odejście i podążają za ciągnącą ich siłą. Po chwil mamy wrażenie, jakbyśmy przechodzili przez ciemny tunel, na którego końcu znajduje się mocne, ale nieoślepiające światło. Zazwyczaj wtedy następuje kontakt z Naszym przewodnikiem. Często mamy również okazję prześledzić całe swoje życie, widząc przed sobą projekcję od momentu swoich narodzin, po chwilę odejścia, jednocześnie rozliczając się za każde swoje działanie.

Tak naprawdę nikt z nas nie jest w stanie dowiedzieć się jak naprawdę wygląda ten drugi świat. Możemy oczywiście próbować dotrzeć do tej wiedzy przez różne badania, jednak nikt z nas nie jest w stanie potwierdzić ich wiarygodności.