Wybaczanie, czyli jak odzyskać spokój emocjonalny

Trzymanie w sobie urazy i gniewu, choć wydaje się, że będzie dobrą karą dla naszego winowajcy, jest niestety najgorszą karą, jaką możemy zadać sobie samemu. To my wtedy stawiamy siebie w roli ofiary. Nie możemy przestać myśleć o tej sytuacji. Zalewa nas gorycz, poczucie krzywdy, smutek, frustracja, złość. Jednak to wszystko, to są tylko Twoje emocje i im dłużej je w sobie dusisz tym, mają gorszy wpływ na Ciebie i Twoje samopoczucie.

 

Pomyśl sobie, co by się mogło stać, gdybyś przebaczył? Gdybyś uwolnił się od poczucia żalu i chowanej urazy? Nie oznacz to oczywiście przyznania racji osobie, która w jakiś sposób Cię zraniła.

 

Oznacza to jedynie, że pozwalasz sobie na wolność. Wybaczyć należy dla siebie. Brak wybaczenia oraz pogrążanie się ciągle w negatywnych myślach i rozpamiętywanie krzywdy jest pewnym balastem, który im dłużej w sobie trzymamy, tym bardziej zaczyna nam ciążyć.

 

 

Wybaczeniem nazwiemy niechowanie urazy do kogoś, zaakceptowanie, że ktoś zachował się w taki sposób, a nie inny i nie mieliśmy na to żadnego wpływu. Sztuka wybaczania, to odpuszczenie całej sytuacji i związanych z nią negatywnych emocji.

 

Ciągłe rozpamiętywanie dawnych win, zdrady, czy jakichś innych strat, trzyma nas w przeszłości i nie pozwala żyć tu i teraz. Należy pamiętać o tym, że każdy człowiek ma wolną wolę i nie mamy żadnego wpływu na to, w jaki sposób się zachowa, albo co powie. Tylko od nas zależy, jak odniesiemy się do zaistniałej sytuacji i czy będziemy się karać za to, że ktoś kiedyś nas obraził. Dlatego więc warto wybaczać.

 

 

 

 

Jeśli nie masz możliwości porozmawiać wprost z osobą, której chcesz wybaczyć lub jest to dla Ciebie zbyt trudne, możesz posłużyć się wizualizacją. Wyobraź sobie, że stoisz naprzeciwko tej osoby. Nie oczekuj, że Twój krzywdziciel zrozumie co zrobił. Być może nie miał złych intencji, dlatego pragnienie odwetu i chęć zemsty z Twojej strony, naprawdę nie jest konieczna. Pozwól sobie, aby emocje, których doświadczasz po prostu były. Rozpoznaj je i obserwuj. Powiedz tej osobie wszystko, co leży Ci na sercu. Postaw się w roli terapeuty - psychologa i spróbuj zrozumieć również intencje, które kierowały tą osobą. Zauważysz, że negatywne emocje, których jeszcze przed chwilą doświadczałeś, zaczynają się ulatniać, a w ich miejsce przychodzi spokój i poczucie bycia wolnym. W końcu zrzucasz z siebie ten ciężar. Możesz już wybaczyć krzywdę, odrzucić gniew i żal. Mur za jakim się chowałeś, zostaje właśnie zburzony. Możesz odczuwać od razu poprawę zdrowia psychicznego.

 

 

 

Proces wybaczania uzdrawia Twoją duszę i ciało. Dlatego też, tak ważne jest zrozumienie i akceptowanie tego co się stało. Na tym etapie możemy dokonać wyboru, czy czekać na przeprosiny czy schować dumę do kieszeni i wyciągnąć rękę do zgody. 

Nie musimy czekać z odpuszczeniem doznanej krzywdy, do momentu aż sprawca nas przeprosi, czy w jakiś sposób nam zadośćuczyni lub wykaże skruchę. Im szybciej przestaniemy tkwić w negatywnych emocjach, tym lepiej dla nas. Akt wybaczenia i pojednanie z drugą osobą daje nam wolność i spokój w sercu. I o to właśnie chodzi.

 

 

 

Jeśli skrzywdziłem kogoś, w jakikolwiek sposób,

Świadomie lub nieświadomie,

z powodu mojego własnego zamętu

Proszę o wybaczenie.

 

Jeśli ktokolwiek skrzywdził mnie w jakikolwiek sposób,

Świadomie czy nieświadomie,

poprzez własny zamęt

Wybaczam mu.

 

A jeśli istnieje sytuacja, w której

nie jestem jeszcze gotowy przebaczyć,

Wybaczam to sobie.

 

Za wszystkie momenty, kiedy krzywdzę siebie - negowanie siebie,

wątpienie w siebie, bagatelizowanie siebie,

Osądzanie siebie lub bycie niemiłym dla siebie

Z powodu mojego własnego zamętu

Wybaczam sobie.

 

 

Podobne artykuły z kategorii "Samouzdrawianie":

• Uzdrawianie oddechem
• Jak skutecznie poradzić sobie ze stresem i traumami, dzięki metodzie EFT?
• Uzdrawiająca energia ziemi