Własny dom, własny mąż

Śniło mi się że jestem sierotą. Błąkałam się po zimnie, głodzie i deszczu aż doszłam do średniowiecznego zamku. Tamtejsi mieszkańcy szybko mnie polubili a księżniczka wzięła mnie na damę dworu. Jedną z jej przyjaciółek to rozzłościło. Żeby się mnie pozbyć użyła intrygi przez którą ktoś bliski księżniczce umarł. Wszyscy myśleli że to moja wina,uwierzyli jej,nie mnie. Próbowałam wytłumaczyć księżniczce ale skrzyczała mnie i skazała na śmierć. Uciekłam tej samej nocy ze swojej komnaty, najpierw konno, później powozem stojącym przy drodze który ukradłam. Gonili mnie.Strasznie się bałam. Uszkodzili powóz i poważnie mnie zranili. Wtedy zza drzew wyszedł jakiś mężczyzna i pozabijał ich. Widząc mój stan zabrał mnie do swojego domu. Wyleczył i ukrył. Dom stał na zboczu jednego z pagórków za lasem. Inne porośnięte były zbożem i winoroślami. Był przytulny, bezpieczny. Zbudowany z drewna i kamienia. Mój wybawca mieszkał tam z ojcem.Miłym starszym panem typie ukochanego wszystkowiedzącego dziadka. Pokochałam ich. Staliśmy się rodziną. Wybawca był inteligentny czuły troskliwy i ponad przeciętnie przystojny. Miał silny hipnotyzujący łagodny głos. Zostałam jego żoną. Przy nim czułam się chciana rozumiana i kochana jak nigdy w swoim życiu. Takie same uczucia starałam się przekazać trójce naszych dzieci. Dwóm chłopcom i jedynej najmłodszej córeczce. Wieczorami lubiliśmy z mężem i ojcem siedzieć przed domem, słuchać ptaków i śmiechu naszych bawiących się ze sobą dzieci.