Kozłek lekarski

Inna nazwa kozłka lekarskiego, możliwe, że nawet częściej spotykana brzmi "waleriana". Jest byliną występującą lasach i terenach wilgotnych. Można ją też spotkać rosnącą na skałach, jeżeli w podłożu jest wystarczająco dużo próchnicy. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Świeży kozłek nie ma zapachu. Jego korzeń jest słodki, ale pozostawia gorzki posmak.

Bylina kozłka lekarskiego ma wysokość ok. 2 m. Na łodydze znajduje się niezbyt dużo małych, eliptyczno-lancetowatych listków. Posiada drobne, zebrane w baldahcim biało-liliowe kwiatki.

Właściwości lecznicze:

kozłek lekarski jest lekiem na wiele schorzeń np. astmę nerwicową, wyrzuty skórne, napady padaczkowe, cukrzycę, kolkę jelitową, bezsenność, pulsowanie w skroniach, migreny i bóle głowy, omdlenia, nerwice wegetatywne, nadpobudliwość i świerzb. Działa również hamująco na ośrodkowy układ nerwowy czyli zmniejsza pobudliwość odruchową i zmniejsza wrażliwość zakończeń nerwowych. Olejek obniża napięcie mięśni i rozszerza naczynia wieńcowe. Kozłek ma działanie uspokajające, przeciwskurczowe i wzmacniające. Pomaga w przypadkach upośledzeń mowy, wzroku i słuchu. Olejek eteryczny kozłka lekarskiego ma duże zastosowanie lecznicze np. pobudza układ nerwowy i naczyniowo-ruchowy. Używanie preparatów z kozłka lekarskiego zewnętrznie pomaga przy łupieżu, łojotoku i w stanach zapalnych oczu. Napar pomaga przy przekwitaniu, padaczce, przy złym wydzielaniu żółci, odwar przy pokrzywce, histerii, nieżytowym zapaleniu jelit, dychawicy sercowej. Należy pamiętać,że nie powinno się korzystać z preparatów z kozłka lekarskiego przez zbyt długi czas, ponieważ może to spowodować zaburzenia czynności układu pokarmowego. Kłącze kozłka można stosować maksymalnie miesiąc, a po niem zrobić dwutygodniową przerwę. Przy przedawkowaniu kłączy mogą wystąpić zawroty, bóle głowy i omdlenia.