Bukwica

Wieloletnia, pospolita roślina, z gatunku jasnotowatych. Rośnie zazwyczaj pojedynczo, choć zdarzają się wyjątki. Wtedy rośnie w dużym rozproszeniu. Występuje w całej Europie, w Azji i Afryce Północnej. Można ją spotkac na skraju bagien, w rowach, zaroślach i lasach. Kwitnie od czerwca do września.

Bukwica ma wysokość od 30 do 80 cm. W kątach lisci znajdują się kwiaty, których ilość zwiększa się ku górze. Ma fioletowe kwiaty.

Właściwości lecznicze:

Bukwica zawiera wiele olejków eterycznych, związków aminowych, kwas kawowy, sole mineralne i witaminę C. Ma działanie przeciwgnilne, goi rany, hamuje krwawienie, przyspiesza regenerację naskórka, oczyszcza drogi oddechowe, leczy schorzenia kobiece, działa przeciwreumatycznie i wymiotnie. Korzen bukwicy zapobiega nowotworowi. Pomaga w walce z astmą, zawrotamia głowy, żółtaczką, owrzodzeniem skóry nóg, guzami twardymi przechodzącymi w tkankę nowotworową, artretyzmem, reumatyzmem, nieżytem żołądka, migrenami, padaczką, paraliżem połowiczym, nieżytem jelit i zaflegmowaniem dróg oddechowych. Sok z bukwicy z dodatkiem miodu pomaga przy puchliźnie wodnej, zaparciu i żółtaczce. Ponadto roślina pobudza apetyt, odkaża miejscowo, zwalcza gorączkę, niszczy bakterie i toksyny, zwiększa krzepliwość krwi, wzmacnia osłabiony układ nerwowy, hamuje biegunkę, wstrzymuje utratę wody i soli mineralnych. Wywar z korzenia ukwicy leczy schorzenia kobiece, Proszek z bukwicy działa na astmę, nowotwory i owrzodzenia. Odwar z kłącza to środek wymiotny, działający na padaczkę i nerwicę wegetatywną.