Mała, nieznana dziewczynka

Noc. Śpię w swoim łóżku, z kocem naciągniętym na głowę. Nagle budzę się, żeby poprawić poduszkę leżącą pod głową. Odgarniam koc z głowy, mój zaspany wzrok pada bez celu na pokój, pogrążony w całkowitych ciemnościach. Niemal od razu zauważam stojącą przy łóżku nieruchomą postać. Nie widzę twarzy, nie widzę całej postaci, jestem w stanie określić tylko bardzo niski wzrost, na podstawie którego stwierdzam, że to dziecko. Moją uwagę przykuwa jedyny charakterystyczny szczegół- blask księżyca albo jakaś jasna poświata na czubku głowy umożliwia mi zobaczenie, że dziecko to konkretnie dziewczynka, która ma długie, sięgające kolan blond włosy (nie wiem, jak mogłam zobaczyć konkretnie jak długie są, skoro cała postać była pogrążona w ciemnościach, po prostu jestem tego pewna). Dziewczynka stoi nieruchomo bez słowa, czuję że mi się przygląda, pomimo tego, że nie widzę twarzy. Ja leżąc cały czas w łóżku i obserwując ją z tej bliskiej odległości jestem całkowicie spokojna, chociaż w śnie panuje raczej złowroga atmosfera. Ogólnie emocje towarzyszące mi podczas tego snu są negatywne, nieprzyjemne. Nagle dziewczynka odzywa się. Dla mnie nie było to nic dziwnego, ani strasznego. Dziewczynka stanowczym, ale raczej uprzejmym tonem prosi mnie, żebym pokazała jej moją nową perfumę, którą dostałam tego wieczoru, ponieważ jest ciekawa jej zapachu. Odmówiłam jej, powiedziałam, że nie będę wstawać specjalnie z łóżka, wyciągała z półki perfumę z takiego powodu. Ale przyszło mi do głowy, że może powąchać moje nadgarstki, które spryskałam przed snem tą perfumą, które jeszcze pachniały dosyć intensywnie, bo powąchałam je. Reakcja dziewczynki była bardzo gwałtowna- zaczęła kłócić się, domagać w agresywny sposób spełnienia jej prośby. Wtedy zaczęłam się bać, ale jej odmawiałam wśród wrzasków złości. Kiedy zaczęła trząść moim łóżkiem, które niemalże się rozleciało, w strachu schowałam się z powrotem pod koc, cały czas "huśtając" się w nim, błagając w myślach, żeby odeszła. Ale ona nie odchodziła, trzęsła łóżkiem i krzyczała ze złością, żebym dała jej perfumę. W końcu odgarnęłam koc, spojrzałam na nią i w tym momencie ona wydała z siebie przerażające, krótkie wycie, podobne do zwierzęcego. Ponownie schowałam się pod kocem i w tym momencie otworzyłam oczy.