Sen o ludziach

Jestem w dużym pomieszczeniu wraz z koleżankami z którymi razem maluję. Nauczycielka przywiozła do sprzedania jakieś starocie. Wybrałam sobie małą lampkę i coś jeszcze bardzo małego. Lampka była śliczna, a ja mam już sporą kolekcję w domu. Nauczycielka chciała za każdą rzecz po 100zł. To było 10 razy więcej niż to kosztowało w sklepie z antykami. Zostawiłam, bo stwierdziłam, że jest to stanowczo za dużo. Wróciłam do domu i żałowałam, że to było takie drogie, a pasowałoby mi do wystroju mieszkania. Mieszkanie było piękne, wszędzie stały antyki. Niechcący wylałam wodę na ścianę, a mąż zaczął krzyczeć, że teraz będzie musiał czekać, aż wyschnie, bo nie przyklei płytek. Zaczął wycierać ścianę. Z koleżanką poszłam do tej nauczycielki po coś dla kogoś. Było tam dwoje dzieci, które coś malowały i rozwiązywały rebusy. Stałam z tyłu, a jednocześnie obok nich i razem się bawiłam. Jak tam byłam to dziwnie się czułam, bo ciągle myślałam o tej lampce, której nie kupiłam. Z córką jestem na dużym ogrodzonym parkingu z którego kiedyś brałyśmy samochód i jeździłyśmy załatwiać różne sprawy. Teraz nie było jakby możliwości wyjechania, bo parking był cały ogrodzony. Córka się upierała, ale powiedziałam jej, że nie można brać cudzego samochodu. Poszłyśmy na piechotę. Wychodząc z parkingu zakręciłam kurek z gazu, ale zaraz szybko odkręciłam. Krzyknęłam do drugiej córki, że odkręcam, a ona była w dyżurce. Pilnowała tego parkingu. Z młodszą córką poszłam. Po drodze były grupy kobiet pracujące na stacji paliw w kilku miejscach.