Życie po drugiej stronie

Nigdy nie miałam szczęścia w miłości, ale zawsze poszukiwałam tej swojej drugiej połowy. Ostatni mój partner był ode mnie znacznie młodszy ale wydawało mi się, że to właśnie ten. Niestety nic bardziej mylnego.
Kiedy zachorowałam (zaatakowała mnie bakteria bardzo zjadliwa) chłopak zniknął a ja w przeciągu trzech dni umierałam kilkakrotnie.
Pamiętam jak spadałam w przepaść na leżąco. Kiedy spojrzałam w dół widziałam białe światło. Czułam się wtedy wspaniale, lekko, błogo, zapomniała o całym swoim dotychczasowym życiu. Stan w jakim się znalazłam mogę nazwać jedynie błogostanem, gdyż nie znajduję słów żeby opisać jakie to było cudowne uczucie. Nagle podczas tego spadania ujrzałam przed sobą twarz kobiety. Z urody przypominała indiankę o rysach mojej siostry. Miała jakby do mnie pretensje pytając telepatycznie dokąd ja się wybieram. Nie rozumiałam o co jej chodzi dlaczego ma do mnie pretensje.
Nagle znalazłyśmy się w pięknym wieżowcu całym ze szkła łącznie ze ścianami i podłogami. Weszłyśmy do holu i ona kazała mi usiąść w bardzo wygodnym fotelu i poczekać. Nie wiedziałam czemu mam czekać ale podświadomie czułam, że ktoś podejmuje decyzję co ma być ze mną dalej.
Widziałam tam innych ludzi w dole poprzez podłogę na jakiejś ulicy.
Potem nie wiem po jakim czasie ocknęłam się na szpitalnym łóżku i żałowałam , że znów tu jestem. Przez wiele dni ciągle płynęły mi z oczu łzy i nie byłam w stanie ich powstrzymać. Wiem, że wtedy zapadła tam gdzieś decyzja o moim powrocie do mojego życia. Widocznie nie wypełniłam jeszcze wszystkich swoich zadań w tym życiu. Ujrzałam tam piękny świat z domami ze szkła ale byłam wysoko (daleko) od tamtych ludzi gdyż musiałam wracać na ziemię tak to czuję. Oto moja historia.
Pozdrawiam, Przebudzona.